9.Η Ομιλία του Στρατηγού Πάττον στους Αμερικανούς στρατιώτες πρίν από την απόβαση στη Νορμανδία.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

9.Η Ομιλία του Στρατηγού Πάττον στους Αμερικανούς στρατιώτες πρίν από την απόβαση στη Νορμανδία.

Γνωστή η αθυροστομία του Πάττον, και εδώ είναι αυθεντική. 

Από την έκδοση του ΓΕΕΘΑ ‘’ ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΗΓΕΤΗ – 100 λεξεις’’ Αύγουστος 2013

Κάπου στην Αγγλία, 5 Ιουνίου 1944

 «Καθίστε

    Άντρες, αυτές οι φήμες που εκτοξεύουν ορισμένες πηγές, ότι η Αμερική θέλει να βγει από αυτό τον πόλεμο, ότι δεν θέλει να πολεμήσει, είναι ένα μάτσο σκατά. Οι Αμερικάνοι λατρεύουν να πολεμούν παραδοσιακά. Όλοι οι αληθινοί Αμερικάνοι λατρεύουν τη βρώμα και τη σύγκρουση της μάχης.

    Είστε εδώ σήμερα για τρεις λόγους. Πρώτον, είστε εδώ για να υπερασπιστείτε τα σπίτια σας και τους αγαπημένους σας. Είστε εδώ για τον αυτοσεβασμό σας, επειδή δεν θα θέλατε να είστε πουθενά αλλού. Τρίτον, είστε εδώ επειδή είστε αληθινοί άντρες και στους αληθινούς άντρες αρέσει να πολεμούν. Όταν εσείς, ο καθένας από εσάς, ήσασταν παιδιά, όλοι θαυμάζατε τον πρωταθλητή στους βόλους, το γρηγορότερο δρομέα, το σκληρότερο πυγμάχο, τους μεγάλους μπασκετμπολίστες και τους πρωταθλητές του ράγκμπι. Οι Αμερικάνοι λατρεύουν ένα νικητή. Οι Αμερικάνοι δεν θα ανεχθούν ένα χαμένο, οι Αμερικάνοι μισούν τους δειλούς. Οι Αμερικάνοι παίζουν για να νικήσουν όλη την ώρα. Δεν θα έδινα δεκάρα τσακιστή για έναν άντρα που έχασε και γέλασε. Γι’ αυτό οι Αμερικάνοι δεν έχουν χάσει ποτέ και ούτε θα χάσουν ποτέ έναν πόλεμο. Γιατί η ιδέα της ήττας είναι μισητή σε έναν Αμερικάνο.

    Δεν πρόκειται να πεθάνετε όλοι. Μόνο δυο τοις εκατό από εσάς, εδώ, σήμερα, θα πεθαίνανε, σε μια μεγάλη μάχη. Δεν πρέπει να φοβάστε το θάνατο. Ο θάνατος με τον καιρό έρχεται σε όλους τους άντρες.

    Ναι, κάθε άντρας φοβάται στην πρώτη του μάχη. Εάν λέει ότι όχι, είναι ψεύτης. Μερικοί άντρες είναι δειλοί, αλλά πολεμούν το ίδιο με τους γενναίους άντρες ή αναθαρρεύουν βλέποντας άντρες να πολεμούν, οι οποίοι είναι εξίσου φοβισμένοι με εκείνους. Ο αληθινός ήρωας είναι ο άντρας που πολεμάει παρόλο που φοβάται.  Μερικοί άντρες ξεπερνούν το φόβο τους σε ένα λεπτό υπό τα πυρά. Για μερικούς, παίρνει μια ώρα. Για μερικούς παίρνει μέρες. Αλλά ένας αληθινός άντρας δεν θα αφήσει το φόβο του θανάτου να υπερβεί την τιμή του, την έννοια του καθήκοντος προς τη χώρα του και την εγγενή ανδρεία του. Η μάχη είναι η πιο μεγαλειώδης αντιπαράθεση, στην οποία ένα ανθρώπινο ον μπορεί να ενδώσει. Εξωτερικεύει όλα τα καλύτερα και αποκρίνει όλα τα ποταπά. Οι Αμερικάνοι περηφανεύονται που είναι άντρες, και είναι άντρες.

    Να θυμάστε ότι ο εχθρός είναι εξίσου φοβισμένος με εσάς και πιθανόν περισσότερο. Δεν είναι υπεράνθρωποι. Καθόλη τη διάρκεια της καριέρας σας στο στρατό, γκρινιάξατε για τα καψώνια. Αυτό, όπως και τα πάντα στο στρατό, έχει ένα συγκεκριμένο σκοπό. Ο σκοπός είναι η εγρήγορση. Η εγρήγορση πρέπει να αναπτύσσεται σε κάθε στρατιώτη. Δε δίνω δεκάρα για έναν άντρα που δεν είναι πάντα «στην τσίτα».

Εσείς, άντρες, είστε βετεράνοι, αλλιώς δεν θα ήσασταν εδώ.

    Είστε έτοιμοι γι’ αυτό που έρχεται. Ένας άντρας πρέπει να είναι έτοιμος κάθε στιγμή, εάν θέλει να ζήσει. Εάν δεν είστε έτοιμοι, κάποια στιγμή, ένας Γερμανός πουτάνας γιος θα ξεγλιστρήσει πίσω σας και θα σας χτυπήσει μέχρι θανάτου. Υπάρχουν τετρακόσιοι διακεκριμένοι τάφοι κάπου στη Σικελία, όλοι εξαιτίας ενός άντρα που αποκοιμήθηκε την ώρα της δουλειάς. Αλλά είναι Γερμανικοί τάφοι, γιατί πιάσαμε το μπάσταρδο να κοιμάται πριν από εκείνους.

    Ένας στρατός είναι μία ομάδα. Ζει, κοιμάται, τρώει και πολεμάει σαν ομάδα. Τα περί «ατομικού ηρωισμού» είναι ένα μάτσο σκατά. Οι μπάσταρδοι που γράφουν τέτοιου είδους πράγματα για τη Saturday Evening Post δεν ξέρουν τίποτα περισσότερο από πραγματική μάχη στη φωτιά από ό,τι ξέρουν για γαμήσι! Έχουμε το καλύτερο φαγητό, τον καλύτερο εξοπλισμό, το καλύτερο πνεύμα και τους καλύτερους άντρες στον κόσμο. Γιατί, μα το Θεό, πραγματικά λυπάμαι αυτούς τους φτωχούς μπάσταρδους που θα πολεμήσουμε. Μα το Θεό, τους λυπάμαι.

    Οι άντρες μου δεν παραδίδονται και δε θέλω να ακούω για άντρες υπό τις διαταγές μου, ότι έχουν αιχμαλωτιστεί, εκτός κι αν έχουν χτυπηθεί. Ακόμη και όταν έχετε χτυπηθεί, μπορείτε ακόμα να πολεμήσετε. Και αυτό δεν είναι μαλακίες. Το είδος του άντρα που θέλω να διατάξω είναι ακριβώς σαν τον υπολοχαγό στη Λιβύη, ο οποίος με ένα Luger (ΣτΜ: γερμανικό πιστόλι) στο στήθος τίναξε το κράνος του, παραμέρισε το όπλο με το ένα χέρι και έσπασε στο ξύλο το Γερμαναρά με το κράνος του. Τότε πήρε το όπλο και βγήκε έξω για να σκοτώσει άλλο Γερμανό πριν καλά - καλά καταλάβουν τι σκατά τους χτύπησε. Και όλη αυτήν την ώρα, ο άντρας αυτός είχε μία σφαίρα σφηνωμένη στον πνεύμονα. Αυτός ήταν ένας πραγματικός άντρας!

Όλοι οι πραγματικοί ήρωες δεν είναι πολεμιστές παραμυθιών.

    Κάθε άντρας στο στρατό αυτό έχει ένα ζωτικό ρόλο. Ποτέ μη χαλαρώνετε. Ποτέ μη σκεφτείτε ότι η δουλειά σας είναι ασήμαντη. Κάποιος άντρας έχει μια δουλειά να κάνει και πρέπει να την κάνει. Κάθε άντρας είναι ένας ζωτικός κρίκος στη σπουδαία αλυσίδα. Τι θα γινόταν αν κάθε οδηγός φορτηγού ξαφνικά αποφάσιζε ότι δεν του άρεσε το σφύριγμα των βλημάτων πάνω από το κεφάλι του, φοβόταν και έπεφτε σε ένα χαντάκι; Ο δειλός μπάσταρδος θα μπορούσε να πει: «Διάολε, δε θα τους λείψω εγώ, ένας άντρας στους εκατοντάδες.» Αλλά, τι θα γινόταν αν ο καθένας σκεφτόταν έτσι; Πού διάολο θα είμασταν τώρα;

    Τι θα ήταν η χώρα μας, οι αγαπημένοι μας, τα σπίτια μας, ακόμα και ο κόσμος; Όχι, διάολε, οι Αμερικάνοι δεν σκέφτονται έτσι. Κάθε άντρας κάνει τη δουλειά του. Κάθε άντρας υπηρετεί το σύνολο. Κάθε τμήμα, κάθε μονάδα είναι σημαντικό στο μεγάλο πλάνο αυτού του πολέμου.

    Οι προμηθευτές χρειάζονται να τροφοδοτούν τα όπλα και τους πολεμικούς εξοπλισμούς για να συνεχίζουμε. Ο αξιωματικός διαχείρισης υλικού χρειάζεται για να μας φέρνει φαγητό και ρούχα γιατί εκεί που πάμε δεν υπάρχουν και πολλά για να κλέψουμε. Και ο τελευταίος άντρας στο Στρατηγείο έχει μία δουλειά να κάνει, ακόμα και αυτός που ζεσταίνει το νερό μας για να μην τρέμουμε.

    Κάθε άντρας δεν πρέπει να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, αλλά επίσης το φιλαράκι του που πολεμάει δίπλα του. Δε θέλουμε δειλούς στο Στρατό αυτό. Πρέπει να σκοτωθούν σαν αρουραίοι. Αν όχι, θα πάνε σπίτι μετά από αυτόν τον πόλεμο και θα μεγαλώσουν και άλλους δειλούς. Οι γενναίοι άντρες θα μεγαλώσουν κι άλλους γενναίους άντρες. Σκοτώστε τους αναθεματισμένους δειλούς και θα έχουμε ένα έθνος από γενναίους άντρες.

    Ένας από τους πιο γενναίους άντρες που είδα ποτέ ήταν ένας φίλος στην κορυφή ενός τηλεγραφκού στύλου στο μέσο μίας άγριας μάχης στην Τυνησία. Σταμάτησα και τον ρώτησα τι στο διάολο έκανε εκεί πάνω σε μία ώρα σαν και αυτή.    Απάντησε, «Φτιάχνω το καλώδιο, κύριε!». Ρώτησα, «Δεν είναι λίγο ανθυγιεινό αυτήν τη στιγμή;». Απάντησε, «Ναι κύριε, αλλά το αναθεματισμένο καλώδιο πρέπει να φτιαχτεί.» Ρώτησα, «Δε σε ενοχλούν αυτά τα αεροπλάνα που βομβαρδίζουν το δρόμο;» και απάντησε, «Όχι κύριε, αλλά εσείς σίγουρα με ενοχλείτε!»

    Αυτός ήταν ένας πραγματικός άντρας. Ένας πραγματικός στρατιώτης. Ήταν ένας άντρας που αφιέρωσε ό,τι είχε στο καθήκον του, παρόλο που το καθήκον του φαινόταν ασήμαντο εκείνη την ώρα, παρά τις πιθανότητες. Και θα έπρεπε να βλέπατε εκείνα τα φορτηγά στο δρόμο για την Τυνησία. Αυτοί οι οδηγοί ήταν αξιοθαύμαστοι. Όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα οδηγούσαν πάνω από τους γαμημένους δρόμους, αδιάκοπα, χωρίς να αποκλίνουν από την πορεία τους, με τα βλήματα να σκάνε τριγύρω τους όλη την ώρα. Τα περάσαμε όλα αυτά χάρη στα παλιά καλά αμερικάνικα κότσια μας.

    Πολλοί από αυτούς τους άντρες οδηγούσαν για πάνω από σαράντα συνεχόμενες ώρες. Αυτοί οι άντρες δεν ήταν πολεμιστές, αλλά ήταν στρατιώτες με ένα καθήκον. Τα κατάφεραν και με ένα φοβερό τρόπο! Ήταν μέρος μιας ομάδας. Χωρίς ομαδική προσπάθεια, χωρίς αυτούς, ο αγώνας θα είχε χαθεί. Όλοι οι κρίκοι στην αλυσίδα έσπρωχναν μαζί και η αλυσίδα έγινε άθραυστη.

    Και μη ξεχνάτε, εσείς άντρες δεν ξέρετε ότι είμαι εδώ. Καμιά αναφορά αυτού του γεγονότος να μη γίνει στα γράμματά σας. Ο κόσμος δεν πρέπει να ξέρει τι συνέβη σε μένα. Δε θα έπρεπε να διοικώ τώρα αυτό το Στρατό. Δε θα έπρεπε καν να είμαι εδώ στην Αγγλία. Αφήστε να είναι οι πρώτοι μπάσταρδοι που θα το μάθουν οι  αναθεματισμένοι οι Γερμανοί. Κάποια μέρα θέλω να τους δω να σηκώνουν τα κατουρημένα πίσω πόδια τους και να ουρλιάζουν, «Ιησού Χριστέ, είναι η αναθεματισμένη η Τρίτη Στρατιά πάλι και αυτός ο πουτάνας γιος ο Πάτον.» Θέλουμε να σηκωθούμε να φύγουμε από εδώ. Όσο πιο γρήγορα καθαρίσουμε αυτό το αναθεματισμένο χάλι, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσουμε να πάρουμε και μια μικρή γεύση από τους γαμημένους τους Ιάπωνες και να καθαρίσουμε και τη φωλιά τους. Πριν πάρουν όλη τη δόξα οι γαμημένοι οι Πεζοναύτες!

    Σίγουρα, θέλουμε να πάμε σπίτι. Θέλουμε να τελειώσει αυτός ο πόλεμος. Ο συντομότερος δρόμος είναι να πάμε να κανονίσουμε τους μπάσταρδους που τον ξεκίνησαν. Όσο πιο γρήγορα τους μαστιγώσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα πάμε σπίτι. Ο συντομότερος δρόμος είναι μέσω Βερολίνου και Τόκιο. Και μόλις πάμε στο Βερολίνο, θα πυροβολήσω προσωπικά αυτόν το γαμημένο τον Χίτλερ! Όπως θα πυροβολούσα ένα φίδι!

    Όταν ένας άντρας κρύβεται σε μία τρύπα, όταν μένει εκεί όλη μέρα, ένας Γερμανός θα τον σκοτώσει τελικά. Να πάει στο διάολο αυτή η ιδέα. Οι άντρες μου δε σκάβουν αλεπουδότρυπες. Δε θέλω να σκάβουν αλεπουδότρυπες. Οι αλεπουδότρυπες απλά καθυστερούν μία επίθεση. Συνεχίστε να προχωράτε. Και μη δώσετε στον εχθρό την ώρα να σκάψει μία. Θα κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο, αλλά θα τον νικήσουμε πολεμώντας και δείχνοντας στους Γερμανούς ότι έχουμε πιο πολλά κότσια από ό,τι έχουν. Ή από όσα θα έχουν ποτέ. Δεν πρόκειται απλά να πυροβολήσουμε τους μπάσταρδους, θα τους βγάλουμε τα αναθεματισμένα άντερα και θα τα χρησιμοποιήσουμε για να γυαλίσουμε τις ερπύστριες των αρμάτων μας. Θα δολοφονήσουμε αυτούς τους Ούνους γαμιόληδες.

    Ο πόλεμος είναι μία αιματηρή, δολοφονική επιχείρηση. Πρέπει να χύσεις το αίμα σου, ή θα χύσουν εκείνοι το δικό σου. Πυροβολήστε τους στο ψαχνό. Όταν οι σφαίρες σκάνε τριγύρω σας και εσείς σκουπίζετε το χώμα από το πρόσωπό σας και συνειδητοποιείτε ότι αντί για χώμα σκουπίζετε το αίμα και τα άντερα αυτού που κάποτε ήταν ο καλύτερός σας φίλος, θα ξέρετε τι να κάνετε!

    Δε θέλω να λάβω κανένα μήνυμα που να λέει, «Κρατάω τη θέση μου». Τίποτα αναθεματισμένο δεν κρατάμε. Αφήστε τους Γερμανούς να το κάνουν αυτό. Εμείς προελαύνουμε ασταμάτητα και δε μας ενδιαφέρει να κρατήσουμε τίποτα, εκτός από τα αρχίδια του εχθρού. Πρόκειται να του στρίψουμε τα αρχίδια και να τον πεθάνουμε στις κλωτσιές. Το βασικό σχέδιο ενεργειών μας είναι να προελάσουμε και να συνεχίσουμε να προχωράμε ανεξάρτητα αν πρέπει να περάσουμε από πάνω, από κάτω ή μέσα από τον εχθρό. Θα περάσουμε από μέσα τους σαν σκατά μέσα από μία χήνα. Σα σκατά μέσα από τσίγκινο κέρατο!

    Κατά καιρούς θα υπάρξουν παράπονα ότι πιέζουμε τους άντρες μας πολύ. Δε δίνω δεκάρα για τέτοια παράπονα. Πιστεύω στον παλιό καλό κανόνα ότι μία ουγγιά ιδρώτας μπορεί να σώσει ένα γαλόνι αίμα.

Όσο πιο σκληρά πιέζουμε ΕΜΕΙΣ, τόσο πιο πολλούς Γερμανούς θα σκοτώσουμε. Όσο πιο πολλούς Γερμανούς θα σκοτώσουμε, τόσο λιγότεροι άντρες μας θα πεθάνουν. Πίεση σημαίνει λιγότερες απώλειες.

    Θέλω όλοι να το θυμάστε αυτό. Υπάρχει ένα σπουδαίο πράγμα που θα μπορείτε να λέτε αφού τελειώσει αυτός ο πόλεμος και πάτε σπίτι ξανά. Να είστε ευγνώμονες που σε είκοσι χρόνια από τώρα θα κάθεστε στο τζάκι με τον εγγονό σας στο γόνατο και όταν σας ρωτήσει τι κάνατε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ΔΕ θα χρειαστεί να βήξετε, να τον μετατοπίσετε στο άλλο γόνατο και να πείτε «Παιδί μου, ο παππούς σου φτυάριζε σκατά στη Λουιζιάνα». Όχι Κύριε, θα μπορείτε να τον κοιτάξετε κατευθείαν στα μάτια και να πείτε «Αγόρι μου, ο παππούς σου ήταν με τη Μεγάλη Τρίτη Στρατιά και το γαμημένο μπάσταρδο τον Τζωρτζ Πάτον!» Αυτό είναι όλο.