5.ΞΕΧΝΑΜΕ, ΞΕΧΝΑΜΕ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

5.ΞΕΧΝΑΜΕ, ΞΕΧΝΑΜΕ 

Ξεχνάμε, ξεχνάμε και όλο ρωτάμε

Ξεθωριάζει η θύμησή μας ,η μοναξιά, μας πληγώνει

Περνάνε τα χρόνια που φεύγουν αλόγιστα

Μέσα στη λήθη, σαν νάναι παραμύθι.

Ξεχνάμε, ξεχνάμε δεν θυμόμαστε και όλο ρωτάμε

Ψάχνουμε να βρούμε ξεχασμένες αλήθειες

Και εγώ κοιτάζω στο άγνωστο κενό

Που αλήθεια βρίσκομαι, χωρίς τον συνοδό.

Ξεχάσαμε ,ξεχάσαμε της ζωής τα δρώμενα προσπεράσαμε

Σε πηγές με γάργαρο νερό, ξεδιψάσαμε

Τα πάντα λοιπόν μάταια φαντάζουν σε αυτή τη ζωή

Μονότονα πάντα, λίγο το γέλιο, άγχος πολύ.

Περάσαμε, περάσαμε της νιότης τα όνειρα χορτάσαμε

Χαρές γευθήκαμε, με τις λύπες  δακρύσαμε

Τα πάντα λοιπόν μάταια φαντάζουν σε αυτή τη ζωή

Όλο τα ίδια ,λιγότερη αγάπη, χωρίς στοργή.

Λαζ.- Κίμων Μπερβερίδης