6.ΓΑΛΑΤΕΙΑ Η ΕΓΓΟΝΟΥΛΑ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

6.ΓΑΛΑΤΕΙΑ Η ΕΓΓΟΝΟΥΛΑ

Πέρασαν μήνες  εννεά

Όταν της καρδιάς μου η χαρά

Ήρθε στη ζωή πιστή στο ραντεβού

Κεράσματα φιλία, ευχές από παντού

Γαλάτεια την φώναξε η νουνά της

Έκλαψε πολύ, φωνή για ν΄ ακουσθεί

Μου λείπει ειλικρινά, βρίσκεται στα Χανιά

Αγάπης αγκαλιά, το χάδι της ζητώ

Πότε θα χαρώ να δω από κοντά

Της συντροφιάς μου τα στερνά, γλυκιά παρηγοριά

Που και που την βλέπω στην οθόνη

Άλλοτε να κλαίει ή να γελά

Κάνει κούνια μπέλα και με χαιρετά

Φωνάζω το όνομά της και μου χαμογελά 

 Ελαφίνας μάτια ζωηρά

Μυτούλα χείλη τρυφερά

Τσιρίδες άναρθρες κραυγές

Θέλω να ζήσω λίγο μ΄ αυτές

Ο χρόνος θα μου δώσει την χαρά

Ζω με μοναξιές, ελπίδες μου κρυφές

Λαζ.-Κίμ. Μπερβερίδης