1.ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

1.ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ.  

   Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 1967. Ώρα 0700 και 180 έφηβοι 18 με 20 ετών είναι μαζεμένοι έξω από το Αβερώφειο μέγαρο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Πολλά πηγαδάκια και η ερώτηση που ακούγεται: « Κανείς από Ήπειρο; Κάποιος από Θράκη; Από Θεσσαλονίκη κανείς; Και πάει λέγοντας».

    Είμαστε οι επιτυχόντες στη ΣΣΕ που η σχετική ΕΔΥΕΘΑ καλούσε να παρουσιαστούμε.

    Σιγά σιγά μπαίναμε, καταγραφόμασταν και μας οδηγούσαν στους θαλάμους μας. Υποδοχή με το σας και με το σεις. Αφού ολοκληρώθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες, κοιτάζοντας στον καθρέφτη αντίκρισα έναν άγνωστο με πράσινα ρούχα και ξυρισμένο κεφάλι. Εγώ ήμουν, ντυμένος εύελπις. Η συνέχεια στα εστιατόρια, αφού προηγήθηκε μια συγκέντρωση, όπου μερικοί φώναζαν «κλείστε τα μάτια ψάρια, κοιτάτε τα πρέκια» κλπ άγνωστα σε μας παραγγέλματα. Το φαγητό ένας υπέροχος μουσακάς. Τρώγοντας έκανα το σφάλμα να πιώ νερό. Πράγμα απαγορευμένο στο τραπέζι μας και σε αρκετά άλλα.

    Στη συνέχεια πηγαίνοντας για μεσημεριανή …..ξεκούραση, ένα μικροκαψονάκι στον προθάλαμο για να σφίξουν οι……!!

    Το βράδυ το καθιερωμένο κλειστό. Με αυτά και άλλα πολλά πέρασε ο πρώτος χρόνος και φορέσαμε το πολυπόθητο «2». Είχαμε γίνει πλέον κανονικοί ευέλπιδες, κάναμε τις φιλίες μας και ο καιρός περνούσε.    Έφτασε και η πολυπόθητη μέρα που παραλάβαμε τα ξίφη μας σαν Ανθυπολοχαγοί της Τάξεως 1971, σύνολο 162. Μια Τάξη με πολλές ιδιαιτερότητες και τερτίπια. Μέχρι καψόνι από τους 2ετείς φάγαμε.

    Τα χρόνια πέρναγαν και με πολλούς δεν ξανασυναντηθήκαμε. Γυρίσαμε (σχεδόν όλοι) όλη την πατρίδα μας, προσφέροντας αυτό που είχαμε ορκιστεί. Με το πλήρωμα του χρόνου, ένας – ένας επανερχόμασταν στον πολιτικό μας βίο.

    Σαν Τάξη (ίσως η μοναδική), είχαμε την τύχη να βγάλουμε 10 Αντιστρατήγους, έναν Α/ΓΕΣ και στη συνέχεια Α/ΓΕΕΘΑ, έναν Α/ΓΕΕΦ και στο τέλος έναν ΥΦΕΘΑ.

    Σήμερα παππούδες σχεδόν όλοι, με άσπρα μαλλιά και τα σχετικά παχάκια μας, ζούμε με τις αναμνήσεις μας, τις οποίες δεν παραλείπουμε να αναφέρουμε κατά τις συναντήσεις μας, οι οποίες λόγω του Συνδέσμου είναι τακτικές.

    Δυστυχώς είχαμε την ατυχία να χάσουμε νωρίς από διάφορες αιτίες αρκετούς συμμαθητάς, οι οποίοι θέλω να πιστεύω μας καμαρώνουν από εκεί που βρίσκονται.

    Η σημερινή μας εκδήλωση έχει σκοπό να θυμηθούμε ξανά όλους αυτούς που μας εγκατέλειψαν νωρίς. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.

    Εύχομαι σε όλους υγεία και κάθε οικογενειακή και ατομική ευτυχία, παρά τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουμε από την κατάσταση που μας έχουν φέρει οι κυβερνώντες.

  Γεώργιος Σγουρόγλου   Τάξεως 1971.