Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

Ο ΧΡΟΝΟΣ



Ο ΧΡΟΝΟΣ
Λαζ. –Κίμων Μπερβερίδης
Νόμισα πως ο χρόνος είχε σβήσει τ΄ όνομα σου
Σαν της θάλασσας το κύμα, που χαϊδεύει το γιαλό.
Ήταν λάθος να πιστέψω, στη φυγή του δειλινού σου
Στα οράματα μιας σχέσης, που κρατούσα φυλαχτό.

Νόμισα πως ο χρόνος ματαίωσε το ταξίδι
Του φεγγαριού της αγάπης, και παρέσυρε ένα αστέρι
Μες του πέλαγου τα βάθη, τα σκοτάδια να φωτίζει
Τα ναυάγια να ορίζει, ,αναμνήσεις να θυμίζει.

Νόμισα πως ο χρόνος είχε σβήσει τ΄ όνομα σου
Και είχε πει αντίο τώρα, μες της μνήμης το κενό
Ήταν κρίμα να πιστέψω, τι παιχνίδια παίζει ο χρόνος
Στην ευαίσθητη καρδιά μου, που τα νιώθω, μα σιωπώ.

Φεύγει η μέρα με τον ήλιο και ο χρόνος αγκαλιά
Κάνει λάθος που νομίζει πως αντάμωσα την λήθη
Τ΄ όνομα σου κυνηγάω, με  βαρκούλα στα ανοιχτά
Αδιέξοδα αρμενίζω, τώρα μ΄ έπιασε η λύπη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου