Όταν πέφτουν οι μάσκες των “ειρηνοποιών”: Ο αυτοκτονικός τρόπος λύσης του Κυπριακού

ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Όταν πέφτουν οι μάσκες των “ειρηνοποιών”: Ο αυτοκτονικός τρόπος λύσης του Κυπριακού

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε ο Γιώργος Επιτήδειος

Mignatiou.com

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

    Από τη μία έχουμε τους Τούρκους, δηλαδή τους ισλαμιστές της Άγκυρας και τον «γκιουλενιστή» κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, που απαιτούν δέκα στα δέκα, και από την άλλη τους αφελείς των Ηνωμένων Εθνών και της Ουάσιγκτον, που διαβεβαιώνουν ότι τα άστρα ευθυγραμμίστηκαν πάλι (;) και η λύση του Κυπριακού (και διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας) είναι πολύ κοντά. Γνωρίζουν κάτι που δεν ξέρουμε ή απλά πετούν πέντε κουβέντες στον αέρα για να προκαλέσουν συζητήσεις και αντιδράσεις.

    Την Τετάρτη, η Βικτώρια Νούλαντ, μιλούσε με τέτοιο στόμφο στο Atlantic Council, για τη λύση που φτάνει από στιγμή σε στιγμή, σε σημείο που οι παριστάμενοι αναρωτήθηκαν τι έχασαν και τι δεν κατάλαβαν, αυτό που έχει αντιληφθεί μόνο η πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Αυτή, αποκάλυψε ότι γνωρίζει εδώ και μερικές δεκαετίες τον Νορβηγό Έσπεν Μπαρθ Άιντα. Τι τους συνδέει; Ο Ατλαντισμός και ο φιλοτουρκισμός… Και άλλα.

    Η κ. Νούλαντ, δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει ότι ο άλλος εκλεκτός της, ο Μουσταφά Ακιντζί, πέταξε την μάσκα του ειρηνοποιού και μας έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μας το είπε με …τρόπο μιλώντας στον Αλέξη Παπαχελά, που τον ρώτησε:

– Ο Ακιντζί είναι ένας άνθρωπος που τον ξέρετε καλά. Και νομίζω ότι κάποια στιγμή είχατε πιστέψει κι εσείς ότι πραγματικά πίστευε στη λύση. Άλλαξε κάτι στην διαδρομή;

Τι απαντά ο κ. Αναστασιάδης;

– Δεν νομίζω να άλλαξε ο Ακιντζί. Άλλαξαν οι συνθήκες που μέσα από τις πιέσεις που ασκεί η Τουρκία και ο έλεγχος και είναι εδώ η ανησυχία για το μέλλον.Εάν ο Ακιντζί με πίστη απόλυτη στην Κύπρο και με την προοπτική προκειμένου να επανενωθεί να είναι λογικός σε αυτά που αποτελούν ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων, έχει διαφοροποιηθεί κατά τρόπο που –αν μπορούσε να πει κανένας- εάν είναι ο ίδιος Ακιντζί που ξεκινήσαμε ή ακολουθήσαμε μία πορεία μαζί, καταλαβαίνετε τι μπορεί να συμβεί μελλοντικά με έναν άλλο Τουρκοκύπριο ηγέτη, ο οποίος δεν θα έχει ούτε τις στοιχειώδεις αντιστάσεις απέναντι στην κυβέρνηση της Άγκυρας. Συνεπώς, δυστυχώς οι καταστάσεις, η επιρροή που ασκεί η Άγκυρα είτε λόγω της παρουσίας του στρατού είτε και της οικονομικής εξάρτησης των Τουρκοκυπρίων, έχει δημιουργήσει μία κατάσταση που θα πρέπει να πω προκαλεί απογοήτευση.

    Να την μελετήσετε την προεδρική δήλωση. Είναι φανερό ότι ταλαιπωρείται πολύ, και πάει στην Πάφο μέσω …Χαβάης, για να εκφράσει την απογοήτευση του για τον πρώην φίλο του, τον Μουσταφά Ακιντζί. Συνεχίζει ο Παπαχελάς:

– Σας προκάλεσε και προσωπική απογοήτευση αυτή η σχέση και το πώς κατέληξε;

Και απαντά ο Κύπριος Πρόεδρος:

– Ε, δεν θα το αποκλείσω, δηλαδή δεν θα το αποκρύψω μάλλον. Γιατί είναι διαφορετικό να πιστεύεις ότι μοιράζεσαι το ίδιο όραμα, τους ίδιους στόχους, να προσπαθείς με κάθε τρόπο να ανταποκριθείς σε εύλογες ανησυχίες και όλως αιφνιδίως να βλέπεις να μεταβάλλονται είτε θέσεις, οι οποίες θεωρούντο συμφωνημένες είτε να τίθενται ως προτεραιότητα αξιώσεις, οι οποίες δεν αφορούν την τουρκοκυπριακή κοινότητα, αλλά την Τουρκία.

 Τίθεται εδώ το βασικό ζήτημα, για το αν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας επέλεξε τον δρόμο που ακολούθησε γνωρίζοντας ότι ο κ. Ακιντζί ήταν η φωνή του Τούρκου αφεντικού και απλά πίστευε πως θα τον άλλαζε. Διότι εάν όντως αυτός είναι ο τρόπος σκέψης, εμφανίζεται ένα μείζον θέμα που δεν αφορά πλέον μόνο την αξιοπιστία: Διότι δεν «τζογάρει» κανείς με τα εθνικά θέματα, και βεβαίως όταν κάνουμε μοιραία το λάθος, το διορθώνουμε αμέσως. Η πλέον σημαντική υποχρέωση του Κύπριου Προέδρου αυτή τη στιγμή, είναι να του πάρει τα προνόμια του συμπρόεδρου που του χάρισε. Δεν γνωρίζω τι σκεφτόταν όταν το έκανε, αλλά ότι και να σκεφτόταν ήταν χονδρό λάθος.  

     Ακούσαμε τον κ. Αναστασιάδη, διαβάσαμε και τα λόγια του Ελληνοκύπριου συνομιλητή στην Ουάσιγκτον, και αυτό που καταλάβαμε είναι ότι παρακαλούν τον κατοχικό ηγέτη να επιστρέψει στις σικέ συνομιλίες.

 Και αναρωτηθήκαμε: ποιος σας πιέζει, ποιος το απαιτεί κύριε Πρόεδρε; Και γιατί δεν τους διαολοστέλνετε όλους αυτούς τους επιτήδειους, ειδικά τους ελληνόφωνους που σας τηλεφωνούν και σας προσβάλλουν.

    Μα που είναι ο Αναστασιάδης που γνωρίζαμε, και ο οποίος όταν θύμωνε προκαλούσε σεισμό; Πολλοί περίμεναν ότι θα δημοσιοποιούσε το θυμό που προκάλεσε η προδοσία του Ακιντζί, ο οποίος -αντιλαμβάνομαι από συνομιλητές του Προέδρου- ότι έχει επιβεβαιώσει πια αυτό που του είπαμε αρκετοί αγωνιούντες για τον τόπο: ότι, τέλος πάντων, δεν είναι αυτό που δείχνει. Είναι μία καραμπινάτη πολιτική απάτη. Πρέπει να ευχαριστεί ο Πρόεδρος τον Θεό, που δεν προκλήθηκε μεγαλύτερο κακό στην Κύπρο, και εννοώ πάντα τη συμπροεδρία που του χάρισε και την οποία πρέπει να του αφαιρέσει.

    Τις τελευταίες ημέρες όλο και περισσότερο πληθαίνουν οι ξένοι που διαβεβαιώνουν πως η επιστροφή του κ. Αναστασιάδη στις συνομιλίες είναι ένα γεγονός, αφού προηγουμένως -όπως ισχυρίζονται- απολογηθεί στον κατοχικό ηγέτη για την αναφορά της Βουλής στο Ενωτικό Δημοψήφισμα. Προσωπικά έχω διαφωνήσει με τούτη την ιστορία, αλλά «πέρασε» από τη Βουλή, άρα τελείωσε. Το να απολογηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συνιστά αποδοχή των τουρκικών τελεσιγράφων και απαιτήσεων για απολογία. Δεν πρέπει να το πράξει. Θα αποδειχθεί μοιραίο.

    Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πρέπει να ξανασκεφθεί τις πολιτικές του και να αναθεωρήσει την στρατηγική του. Έτσι απλά απέτυχε, διότι δεν γνώριζε τον βασικό κανόνα, ότι το τανγκό χορεύεται με «εταίρο» και στην περίπτωση του κ. Ακιντζί είχε απέναντι ερασιτέχνη χορευτή, που έτσι κι αλλιώς είχε και άλλο στόχο, αφού τον απατούσε μπροστά στα μάτια του. Η διζωνική δικοινοτική αποτελεί ανάθεμα για το νησί και συνταγή εξαφάνισης σταδιακά του ελληνικού στοιχείου. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι οι κομμουνιστές του ΑΚΕΛ είναι δογματικοί και δεν διορθώνουν ποτέ τα λάθη τους. Αλλά πως είναι δυνατόν ο Πρόεδρος να επιμένει σε ένα αυτοκτονικό τρόπο επίλυσης του Κυπριακού;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η Κύπρος δεν πρέπει να ξαναμπεί σε περιπέτειες Πολύ άσχημα ξαφνικά τα μαντάτα για την κυπριακή οικονομία, και ο υπουργός Οικονομικών, Χάρης Γεωργιάδης που ηγήθηκε της ομάδας η οποία πέτυχε την έξοδο της Κύπρου από τα καταραμένα Μνημόνια, πρέπει να ανησυχεί. Οι πρώην δανειστές πιστεύουν ότι η πολιτική ηγεσία «ξεσάλωσε» δίνοντας αυξήσεις και σύντομα θα στείλουν τα μηνύματά τους στη Λευκωσία. Η Κύπρος δεν πρέπει να ξαναμπεί σε περιπέτειες. Είναι λάθος αυτό το …«ξεσάλωμα» και ο υπουργός πρέπει να αντισταθεί στις λαϊκίστικες πολιτικές. Λένε, όσοι γνωρίζουν, ότι η δεύτερη φορά -και αναφέρομαι σε νέο Μνημόνιο- είναι χειρότερη από την πρώτη. Υπενθυμίζω ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας εξέφρασε δικαιολογημένα παράπονα όταν παρέλαβε την εξουσία από τον προκάτοχό του, διότι του άφησαν «καμένη γη» σε ότι αφορά την οικονομία. Πέραν αυτού, άλλο είναι η πραγματική ανάπτυξη και άλλο η ικανοποίηση των ψηφοφόρων-πελατών του Δημοσίου. Δεν παντρεύονται Πρόεδρε. Και επειδή, μοιραία θα έλεγα, θα ξαναπεί το «ναι» στον κατοχικό ηγέτη Ακιντζί, πως θα διαπραγματευθεί με μία τραυματισμένη οικονομία;